Annem Sabahat Sercan Pınar'aBazı insanlar diğerlerinden daha şanslıdırlar. Nedense bu tür insanlara tüm kapılar sanki daha kolay açılır, hep dört ayak üstüne düşerler. Başlarına bir talihsizlik geldiğini düşündükleri anda bile birden bu olay, onlar için daha iyi koşullar sağlayan bir talihe dönüşüverir. Sizi bilmem ama ben o şanslı insanlardan değilim sanırım. Şanssız değilim ama "şanslı" da sayılmam doğrusu. Ancak hayatta kesinlikle şanslı olduğumu düşündüğüm tek bir konu var: Annem.
İnsan, annesini neden sever? Bunun birçok nedeni var, annenin bir kısmı fizyolojik nedenlere bağlı olan sonsuz şefkati ve sevgisi karşısında kayıtsız kalmak mümkün değil mesela. Ya da annemiz, dünya çok çekilmez olduğunda, sığınılacak ve her zaman güvenilecek bir liman olduğundandır ona olan sevgimiz. Belki de kimse sevmese de bizi hep sevecek ve hoşgörüsüyle saracak tek kişi olduğundan severiz annemizi.
Benim sevgim de elbette bütün bunlardan besleniyor. Ama annemi sevmemin en önemli nedeni şu:
Bir gün kendime "Eğer benim annem olmasaydı, herhangi bir yerde tanışmış iki insan olsaydık O'nu yine de sever miydim" diye sordum ve cevabım, kesinlikle "Evet" oldu. İşte annemi, eğer benim annem olmasaydı da saygı duyup sevebileceğim bir insan olduğu için, hayat mücadelesinde bunca yılın, sayısız sınavın sonunda saygıdeğer kalmayı başarabildiği için çok seviyorum. Annemi, hiçbir zaman boyun eğmediği, herkes tersini söylese de doğru olduğuna inandığı şeyleri yaptığı için, sadece kendini değil çevresindeki her şeyi ve herkesi umursadığı için, bazen aynı fikirde olmasak da bana hep destek olduğu için seviyorum.
Ve dediğim gibi, belki şimdiye kadar süper lotoda hiçbir şey tutturamadım ama bazen dünyada benden daha şanslı kimse yokmuş gibi geliyor bana.
Anneler Günün Kutlu Olsun En Büyük Şansım...Kızın Olcay...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder