6 Nisan 2010 Salı

Aşırı iletişimle iletişimsizleşmek

Facebook, Twitter, MSN, Gtalk, blog, okumasitesi, şu sitesi bu sitesi... Aklım karışıyor. İnternet hesaplarımıza bakılırsa yüzlerce hatta binlerce arkadaşımız var. Herkesle arkadaş herkesle dostuz. Öyle mi acaba?

Hürriyet'ten Emre Kızılkaya'nın geçen gün blogunda da yayınladığı Salinger'e Ağıt yazısında şu cümle dikkatimi çekmişti:
"Mesela yeni iletişim olanakları sunan Twitter ve Facebook, iletişimi hakikâten kolaylaştırdı mı, yoksa onu aşırılaştırarak anlamını yitirmesine mi yol açtı?"

Gerçekten aşırı iletişim olanağıyla iletişimsizleşmek değil mi yaşadığımız? Herkesin kafasından geçeni öğrenebilme imkanımız var ama giderek insanların aklından geçeni öğrenmek anlamını yitiriyor. Herkesin nerede olduğu, ne yaptığı, kiminle evlendiği, çocuğunun nasıl göründüğü, ne düşündüğü bilgisi elimizin altında ama bu kadar elimizin altında olmaları bu bilgilerin önemsizleşmesine de neden oluyor olabilir mi?

Örneğin Facebook... Eskiden, birbirini tanıyan ancak uzun süredir görüşemeyen, görüşme imkanı bulamayan insanlar karşılaştığında, o güne kadar iletişim kurmamış olmanın kişisel bir seçim değil talihsizlik olduğuna inanmak, her iki taraf için de mümkün ve kolaydı. Üstelik bu sürpriz karşılaşma, yeniden gerçek ve içten bir ilişki kurmak için gerekli bir temel de olabilirdi. Oysa şimdi arkadaş listenizde olan ve istediğiniz zaman ulaşabileceğiniz birine şimdiye kadar ulaşmadıysanız bu, onu o kadar da dert etmediğiniz anlamına gelmiyor mu? Birgün karşılaşırsanız "Ne kadar da özlemişim keşke daha önce karşılaşsaydık, bundan sonra daha sık görüşelim" deme imkanınız ya da bu cümlenin samimiyeti de ortadan kalkıyor böylece. Nitekim artık iki taraf da ulaşmanın çok kolay olduğunu ve mevcut durumun, talihsizliklere değil bir seçime ya da en iyi ihtimalle hayatın akışında karşıdakiyle görüşmenin öneminin alt sıralarda olması nedeniyle oluşan bir ihmale dayandığını biliyor.

Sanırım bu iletişmek meselesini gerçekten abartmış durumdayız ve pek de iyi bir yol değil bu. Bu yazıdan sonra bütün hesaplarımı kapatacak mıyım peki? Bu soruya yanıt ararken kendimi teslim alınmış hissettiğimi fark ediyorum. Tıpkı cep telefonuna, internete, google'a ve sahip olduğum diğer her şeye teslim olduğumu hissettiğim gibi. Bir süre daha tüm bu karmaşanın bazı iyi yönleri olduğunu düşünerek -ki bu da yanlış sayılmaz- vakit geçirebilirim sanırım :)

Hiç yorum yok: