Bazen kendimi kaybolmuş hissettiğim zamanlar oluyor. Doğruyla yanlış arasında, doğal olanla olması gereken arasında... Doğruluğundan emin olduğum bir yolda ilerlerken şüpheye düştüğüm anlar oluyor: "Gerçekten doğru yolda mıyım yoksa yolda yürürken doğrularım şekil değiştirdiği için artık doğru ile yanlışı ayırt edemez durumda mıyım?"
Bir süredir kendimi akıntıya bırakmış, eylemsizlik halinin insanı ele geçiren büyüsüne kendimi bırakmış durumdayım. Tek yaptığım şey beklemek... Şimdiyse biraz yorgunum sanırım, eylemsizlik yorar mı insanı? Yoruyor, hatta daha fazla yoruyor. Akıntı sürüklerken oraya buraya çarpıyor insanın bedenini, yüzmekten daha fazla örseleyici, kendini akıntıya bırakmak.
Farkındayım ki yazdıklarımdan anlam çıkarmak zor biraz. Yazarken fark ettim ki; bu kez sadece kendim için yazdım, aklımı toparlayabilmek için kaybolmadığımı kendime kanıtlayabilmek için.
Not: Yukarıda yazdıklarımın kasvetli havası yanıltmasın ama. Şu sıralar olabildiğince iyiyim, aklım arada bir karışsa da biliyorum ki yaşamak da böyle bir şey işte...
1 yorum:
Açıkçası yazdıklarından bir anlam çıkartmak zor olmadı :) Benzer duygular içerisinde olmamdan karnaklı herhalde.
Akıntıya direnmek ya da akışa kendimizi bırakmak. Zaman zaman oluyordur herkese. Bazen direnmekten yorulur akışa bırakırız, bazen ise olaylara yön vermek, akışa direnmek isteriz. Her ikisi de güzeldir ama, yeter ki güzelliklerini fark et ;)
Yorum Gönder